Վիլա Էմպենում մնալու ընթացքում Ձեր ուշադրության կենտրոնում «Հայ երիտասարդության կերպարը» վերնագրով ձեր նոր դիմանկարների շարքն էր, որտեղ պատկերված են երիտասարդներ Հայաստանի սահմանամերձ գյուղերից: Ի՞նչը Ձեզ դրդեց աշխատել այս շարքի վրա: Վիլա Էմպենում գտնվելու ընթացքում ի՞նչ առաջընթաց եք գրանցել Ձեր ծրագրերում:

​

Սովորաբար, երբ սկսում եմ որևէ շարք, այն իր բնական ու երկարատև ընթացքն ունի։ Այնպես ստացվեց, որ ես արդեն իսկ սկսել էի այս իմ գործն։ Մեծ ցանկություն ունեի այն կիսատ չթողնելու ու շարունակելու նաև Բելգիայում։ Այս շարքի վրա մեկ տարուց ավել է, ինչ աշխատում եմ։ Այն շարունակական վերաբերմունք ու ջանք է պահանջում իր հանդեպ։ Սա մի գործ է, որն ինձ տանում է դեպի իմ արմատները և այն ճանապարհ անցնելու կարևորագույն նախապայման ունի մինչև կյանքի կոչվելը:

 

Մի անգամ Հրանտ Մաթևոսյանին հարցրին, թե ինչու է միայն գյուղական կյանքի մասին գրում։ Նա պատասխանեց. «Ծմակուտցի ցանկացած մարդու մեջ շեքսպիրյան ողբերգություն կա, շիլլերյան ճեղքվածք, տոլստոյական մաքրություն։ Էլ ինչու՞ պիտի մարդ հորինեմ»։ 

 

Ես համակված եմ Հրանտի այս մտքով և դրանով եմ առաջնորդվում՝փորձելով ճանապարհ անցնել ինքության իմ փնտրտուքի բանալին գտնելու հույսով։ 

 

Վիլա Էմպենում գտնվելու ընթացքում, իհարկե, գործիս մի կտորը նկարեցի այնքան, որքան դա հնարավոր էր։ Որոշակի բարդություններ ևս եղան տեխնիկական տեսանկյունից, բայց սա միանշանակ կարևոր շրջան էր իմ կյանքում հետագա գործերիս համար։