Վերջերս ստեղծեցիք Րաֆֆի Կարապետյան օկտետը՝ ութ երգից բաղկացած ձոն, որը նվիրված է Հայոց Ցեղասպանությունից փախչելու և ԱՄՆ ներգաղթի մասին ձեր հոր հուշագրություններին և տատիկի գրություններին։ Նրանց գրություններն, անշուշտ, պարունակում են շատ տպավորիչ դրվագներ, սակայն ո՞ր պատմությունը դրդեց ձեզ ստեղծել այս նախագիծը: Ինչպիսի՞ն էր նրանց պատմվածքները երաժշտական կոմպոզիցիաների տեսքով թարգմանելու ստեղծագործական գործընթացը:

​

Այս գործիքավորման, մասնավորապես ձայնի համար, վաղուց էի ուզում գրել և մտորում էի այն մասին, թե ձայնը ինչ դեր պետք է ստանձնի օկտետում: Այս ընթացքում հայրս վերանայում էր իր հուշագրերը, որտեղ ներկայացված էին իր մոր գրվածքներից մի քանիսը: Մինչ կարդում էի նրա պատմվածքները, հանդիպեցի տատիկիս տխուր և երկար բանաստեղծությանը, որը կոչվում էր  «Մոր նամակը»։ Այդուհետ, նրանց երկուսի գրվածքները երաժշտության հետ համադրելը անմիջապես իմաստ ստացան։